Choroba uchyłkowa jelit

Choroba uchyłkowa może objawiać się niewielkimi bólami brzucha, zaparciami, biegunkami, wzdęciami.

Uchyłkowatość jelita grubego to obecność uchyłków w jelicie. Ok. 65 % osób po 60 roku życia dotkniętych jest tą chorobą i 10 % osób w wieku 40 – 60 lat. Choroba w równym stopniu dotyczy mężczyzn jak i kobiet. Najczęściej uchyłki występują w esicy i zstępnicy, rzadziej w poprzecznicy sporadycznie w kątnicy i wstępnicy. Przyczyna ich powstawania nie jest znana do końca.

Diagnostyka

Pacjenci, którzy trafiają do szpitala powinni mieć przeprowadzone następujące badania. Młode kobiety, u których występuje podejrzenie choroby uchyłkowej powinny wykonać test ciążowy. W ciężkich przypadkach przed podaniem antybiotyku wykonuje się posiew krwi i stolca. Gdy przetoka jelitowo – pęcherzowa wydaje się być podejrzana badamy ogólnie mocz.

W celu ustalenia różnicy z innymi chorobami wykonuje się badanie aktywności transaminaz i amylaz. Badaniu poddaje się również: stężenie mocznika i kreatyniny, stężenie elektrolitów, stężenie białka C – reaktywnego, morfologię.

Objawy

Objawy choroby uchyłkowej zależą od miejsca wystąpienia uchyłków. Do głównych objawów należą: gorączka, wzdęcia, zatrzymania gazów, zaparcia, biegunki, nudności, wymioty.

Wśród objawów, które wymagają natychmiastowego leczenia trzeba wyróżnić: tworzenie się przetok, tworzenie się ropnia, performacja jelita, krwawienie z dolnego odcinka przewodu pokarmowego.

Metody leczenia choroby uchyłkowej

Często choroba uchyłkowa wymaga hospitalizacji, w czasie której podawane są dożylne antybiotyki, tj.  ampicylina z sulbactamem lub imipenem, amokscylina z kwasem klawulonowym, ciprofloksacyna, metronidazol. W utrzymaniu prawidłowej flory jelitowej pomagają probiotyki.

Dzięki nim zmniejsza się odkładanie stolca w uchyłkach oraz odpowiedź zapalna w jelitach. Istnieje teoria, że choroba uchyłkowa jest następstwem zapalenia w błonie śluzowej jelita, dlatego stosuje się mesalazynę. W leczeniu tej choroby wykorzystuje się również rifaksynę, która w znikomym stopniu wchłania się z przewodu pokarmowego i ma szerokie spektrum działania oraz jest dobrze tolerowana.

Profilaktyka

W większości przypadków choroba uchyłkowa dotyka ludzi starszych oraz tych, którzy borykają się z innymi problemami. W związku z tym powikłania tej choroby mogą być bardzo groźne dla zdrowia i życia. Dlatego ważna w chorobie uchyłkowej jest dieta.

Generalnie, chorym z niewielkimi objawami zaleca się przyjmowanie pokarmów z większą zawartością błonnika. Niedobór błonnika prowadzi do wytwarzania niewielkiej ilości stolca. Okrężnica zostaje pobudzona do nadmiernych skurczów, następuje przerost warstwy mięśniowej okrężnej i wzrost ciśnienia panującego wewnątrz jelita.

Wysokie ciśnienie jest odpowiedzialne za wypychanie na zewnątrz błony śluzowej i w efekcie wytworzenie uchyłków. Ważne jest również ograniczenie tłuszczów i czerwonego mięsa. Trzeba też dbać o odpowiednie nawodnienie organizmu oraz aktywność fizyczną.

Dieta w chorobie uchyłkowej

Choroba uchyłkowa może przebiegać bezobjawowo i występować w postaci zapalnej. Jeżeli przebiega ona bezobjawowo, wtedy zaleca się stosowanie diety wysokoresztkowej, która w dużej mierze oparta jest na nierozpuszczalnym błonniku.

Jego źródłem są: migdały, orzechy, śliwki, morele, figi, rodzynki, surowe warzywa i owoce ze skórką i pestkami, nieoczyszczony ryż, grube kasze, otręby pszenne. Aby błonnik spełnił dobrze swoją rolę trzeba wypijać odpowiednią ilość płynów, np. soków owocowych, herbat ziołowych i owocowych, przegotowanej wody z miodem, wody mineralnej. Trzeba pamiętać o tym, żeby regularnie oddawać stolec.

W przypadku stanów zapalnych uchyłków zaleca się stosowanie diety lekkostrawnej. Należy ograniczyć ilość surowego błonnika, dlatego zaleca się jedzenie białego pieczywa, drobnych kasz, gotowanych i rozdrobnionych kasz.

Owoce, które zawierają duże ilości pestek należy spożywać w postaci przecierów i soków. Nie wolno jeść pokarmów, które powodują wzdęcia, np. bób, kapustę, kalafiory, cebulę, gruszki, śliwki. Na zaparcia dobrze jest stosować namoczone i zmiksowane śliwki suszone, buliony i rosoły, soki owocowe, które zawierają fruktozę i sorbitol oraz kefiry i jogurty, które zawierają probiotyki.

Autor:

Albert Bąk

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy choroby uchyłkowej jelit