Dyspepsja

Przyczyny dyspepsji

W dużej części przypadków przyczyna dyspepsji nie jest znana. Mówimy wtedy o dyspepsji czynnościowej, nieorganicznej lub idiopatycznej. Jednak w przypadku dyspepsji organicznej można wskazać kilka czynników.

Przyczyny dyspepsji organicznej:

• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
• refluks żołądkowo – przełykowy
• przewlekłe zapalenie trzustki lub dróg żółciowych
• zapalenie żołądka
• dyspepsja polekowa

W przypadku dyspepsji czynnościowej przyjmuje się, że może być spowodowana zaburzoną kurczliwością pewnych odcinków przewodu pokarmowego lub oporną reakcją trzewi na pewne bodźce zewnętrzne. Należy także zwrócić uwagę na wzmożoną neurotyczność pacjentów z dyspepsją czynnościową.

Objawy dyspepsji:

• ból lub dyskomfort w nadbrzuszu
• uczucie pełności nad pępkiem
• szybkie nasycenie się
• częste odbijanie
• skłonności do zgagi
• mdłości

Rozpoznanie i leczenie

Rozpoznanie choroby oparte jest na wykluczeniu zmian organicznych, ustaleniu czasu trwania dolegliwości dyspeptycznych oraz braku zależności od wypróżnień. Najważniejszym badaniem jest endoskopia przewodu pokarmowego, pozwalająca na obejrzenie górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz pobranie wycinków. Wykonuje się także badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej.

Nie istnieje jeden konkretny sposób leczenia. Terapia zależna jest w dużej mierze od przyczyny wywołującej dyspepsję. W farmakoterapii stosuje się leki hamujące wydzielanie kwasu solnego, leki prokinetyczne oraz łagodne środki o działaniu przeciwdepresyjnym.

Aby zapobiegać zaburzeniom ze strony przewodu pokarmowego niezmiernie ważna jest zmiana stylu żywienia, czyli unikanie ciężkostrawnych posiłków, używek, słodyczy, alkoholu. Najważniejsze jest spożywanie 3-4 niewielkich posiłków zamiast 1-2 obfitych.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy dyspepsji