Giardia lamblia występuje w 2 postaciach: trofozoity i cysty. Trofozoit, czyli postać dorosła, jest dwukrotnie większy od krwinki czerwonej. Pasożyty te są odporne na chlor, a ich cysty mogą przetrwać w wodzie 3 miesiące. Zakażenie częściej dotyka dzieci w wieku 2-5 lat. Do zakażenia tymi pasożytami dochodzi w wyniku połknięcia cyst, tam, gdzie fekalia mogą się zetknąć z wodą pitną - najczęściej można się nimi zarazić pijąc skażoną wodę, gdyż cysty są usuwane z organizmu wraz z kałem. Woda, którą się pobiera z głębokich warstw, nie jest skażona cystami, gdyż zostają one zatrzymane w warstwie piasku, w glebie lub na filtrach w wodociągach. Natomiast wody powierzchniowe, szczególnie w przydomowych studniach, a także rzeki i jeziora, to rezerwuar lamblii, gdyż często przeciekają do nich fekalia ze ścieków i szamba. Giardia lamblia może też być przenoszona bezpośrednio z człowieka na człowieka, dotyczy to np. partnerów seksualnych.
Powikłania: Giardia lamblia potrafi oszukać układ immunologiczny gospodarza, produkując fałszywe białka i tworząc ziarniniaki, osadzające się w wątrobie. Prowadzi to do powikłań autoimmunologicznych.
Zobacz również objawy tej choroby: Objawy lambliozy
Choroby jelita cienkiego
Jelito cienkie stanowi najdłuższą część przewodu pokarmowego. Położone jest ono pomiędzy żołądkiem a jelitem grubym. Zajmuje okolicę pępkową, podbrzuszną, obydwie okolice biodrowe oraz częściowo miednicę małą. Długość jelita jest zmienna; zależy od stanu skurczu błony mięśniowej ale również od wieku. Średnia długoś?... czytaj więcej
Niedokrwienie jelita cienkiego
Niedokrwienie jelita cienkiego można podzielić na dwa rodzaje: ostre i przewlekłe. Przyczyną ostrego niedokrwienia jest zazwyczaj zator lub zakrzep tętnic doprowadzających krew do jelita cienkiego. Czasem powodem może być również obniżony przepływ krwi powstający z przyczyn ogólnoustrojowych.... czytaj więcej
Brak komentarzy