Paragonimoza

Występuje głównie na Dalekim Wschodzie, w Zachodniej Afryce, Południowej Azji, Indonezji, w Nowej Gwinei, Ameryce Środkowej i w części Południowej Azji.

Paragonimus westermanii jest przywrą płucną, spotykaną także u człowieka, wywołującą chorobę zwaną paragonimozą. Jaja tej przywry wydostają się z organizmu żywiciela wraz z kałem lub plwociną.

Następnie trafiają one do wody, gdzie pływają przez około 3-6 dni, by później przedostać się do organizmu ślimaków, i ta drogą wnikają do krabów i langust.

Tym sposobem następny w drodze zarażenia jest człowiek, który spożywa surowe lub niewłaściwie przygotowane mięso krabów. Następnie w układzie pokarmowym człowieka z cyst uwalniane są niedojrzałe postaci przywry, które następnie wydostają się z jelit, po czym wędrują do różnych tkanek, a szczególnie do płuc.

Jak rozpoznać?

Diagnoza paragonimozy może być bardzo trudna lub opóźniona w czasie. Wynika to z tego, że objawy są bardzo łagodne i pokrywają się z objawami innych, powszechnych chorób. Najczęściej osoba z podejrzeniem tej choroby zostaje poddana różnym testom, zanim lekarz dokona ostatecznej diagnozy. Egzaminy i testy stosowane w celu postawienia diagnozy to:

• historia pacjenta – dzięki temu lekarz dostanie wskazówki na temat ewentualnego zarażenia, patrząc na wzór wg którego wystąpiły objawy. Na pewno lekarz zapyta się chorego, czy jadł w przeszłości surowe mięso krabów lub langust;
• badanie fizykalne – podczas badania klatki piersiowej lub brzucha problem mogą sugerować nieprawidłowe odgłosy oddechowe lub tkliwość brzucha zaobserwowane przez lekarza. Jest to bezpośrednim wskaźnikiem dla przeprowadzenia dalszych badań;
• badania krwi – wysoka liczba określonego typu krwinek białych może wskazywać na infekcję pasożytniczą, także przeciwciała przywry mogą być obecne we krwi;
• mikroskopowe plwociny – jaja przywry płucnej można wykryć podczas badania plwociny pod mikroskopem.
  

Przeciętne jaja są żółtobrązowe, jajowatego lub wydłużonego kształtu, o cienkiej powłoce, bardzo często asymetryczne z jednym biegunem spłaszczonym.

Inną metodą na wykrycie paragonimozy jest RTG klatki piersiowej, w płucach mogą być bowiem obecne guzki, wydrążone obszary (torbiele lub zagłębienia) lub płyn wokół płuc. W rzadszych przypadkach lekarz może zalecić bronchoskopię, czyli wprowadzenie rurki z kamerą przez nos lub usta do płuc. Przywry lub ich jaja zbierane są z próbek płynów płuc i następnie widoczne pod mikroskopem.

Leczenie paragonimozy

W chwili obecnej dostępne są skuteczne leki przeciw chorobie. W leczeniu infestacji Paragonimus westermani stosuje się zazwyczaj prazykwantel w dawce 25mg/kg masy ciała, 3 razy dziennie przez  dwa dni. Innym lekiem triklabendazol, stosowany 20mg/kg masy ciała w dwóch równych dawkach. Czasami konieczne jest chirurgiczne usunięcie cyst. W rzadkich przypadkach paragonimoza wiąże się z zajęciem mózgu, przez co konieczne jest podanie leków lub wykonanie operacji zmniejszających obrzęk mózgu.

Autor:

Dorota Bucka

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy Paragonimozy