Przewlekła rzekoma niedrożność jelit

Przyczyny choroby są trudne do ustalenia. Przede wszystkim do powstania przewlekłej rzekomej niedrożności jelit przyczyniają się wolne rodniki, dysfunkcje mitochondriów, a także zmiany w przekaźnictwie wapniowym. Czynniki te powodują upośledzenie funkcji komórek nerwowych. W procesie wykształcania się choroby udział ma zmniejszenie się ekspresji genu BCL - 2, czyli heterogennej grupy białek, co może powodować nasilenie apoptozy komórek - przyspieszone obumieranie.

Ze względu na powstawanie choroby dzielimy ją na dwie postaci:

• neuropatyczną - opartą na uszkodzeniach układu nerwowego i powiązanego z przekazywaniem genów.
• miopatyczną - oparta na uszkodzeniu błony mięśniowej jelita

Przewlekła rzekoma niedrożność jelit może towarzyszyć  przy przebiegu innych chorób, takich jak:

• twardzina układowa,
• tocznia rumieniowatego układowego,
• skrobiawica,
• cukrzyca,
• niedoczynność tarczycy,
• nadczynność i niedoczynność przytarczyc,
• pierwotna niedoczynność kory nadnerczy,
• dystrofia mięśniowa,
• zespół Downa,
• zespół Silvera-Russella,
• choroba Kawasakiego.

Leczenie choroby jest trudne, gdyż niemożliwe jest leczenie przyczynowe. Zaleca się zmiany w diecie. Należy obniżyć spożycie tłuszczów oraz laktozy. Lekarz może przypisać również odpowiednie antybiotyki. Możliwe jest leczenie operacyjne, polegające na usuwaniu niedrożnych odcinków jelita, następnie wytworzeniu gastrostomii. Podejmowane są również próby przeszczepów jelit.

Przewlekła rzekoma niedrożność jelit stanowi ciężką chorobę, która nie jest łatwa do zdiagnozowania i często w tym celu wymaga dodatkowych badań. Jej leczenie nie należy do najłatwiejszych, gdyż nie można likwidować jej przyczyn bezpośrednio. Jednak leczenie jest możliwe, przy czym konieczny jest nadzór lekarski.

Autor: Kinga Miliszkiewicz