Toksyczne uszkodzenie wątroby

Powodują one bowiem zmiany w komórkach miąższu wątroby, co w konsekwencji prowadzi do niewydolności tego narządu.

Uszkodzenia mogą mieć charakter przewlekły lub ostry. Jeśli choroba przybiera przebieg przewlekły jej rozwój następuje wolniej, a objawy utrzymują się przez dłuższy czas.

Na toksyczne uszkodzenie wątroby kobiety są narażone bardziej niż mężczyźni, zwłaszcza jeśli spożywają duże ilości alkoholu.

Ponadto schorzenie to rozwija się u nich dużo szybciej i ma znacznie ostrzejszy przebieg. Pewien wpływ na pojawienie się tej choroby mają także predyspozycje genetyczne.

Ryzyko wzrasta również w przypadku wirusowego zapalenia wątroby, zarówno typu B, jak i typu C. Czynnikiem sprzyjającym toksycznej chorobie wątroby jest otyłość i niedożywienie (często występują wspólnie).

Jeśli dieta nie dostarcza do organizmu podstawowych składników, powoduje to pogorszenie ogólnego stanu wszystkich narządów, w tym także wątroby, która osłabiona w ten sposób jest dużo bardziej podatna na wszelkiego rodzaju uszkodzenia. Warto także zauważyć, iż duże znaczenie w przypadku tej choroby ma także rasa. Stwierdzono bowiem, że dużo częściej z powodu omawianego schorzenia cierpią Azjaci.

Objawy toksycznego uszkodzenia wątroby prezentują bardzo szerokie spektrum. Wiele zależy od przyczyny wystąpienia choroby (co było czynnikiem, jaka była dawka substancji toksycznej, okres czasu, przez który pacjent był wystawiony na działanie toksyny, indywidualna wrażliwość).

Jeśli zatrucie spowodowane było toksynami, początkowo pojawić się mogą stany zapalne, rozrost tkanki łącznej, a niekiedy dochodzi także do martwicy. W krańcowych przypadkach ma miejsce całkowita niewydolność wątroby połączona z osoczową skazą krwotoczną, a czasem nawet tzw. śpiączka wątrobowa.

Gdy przyczyną choroby jest zatrucie grzybami może dojść do ostrego toksycznego uszkodzenia wątroby. Jego symptomami są martwica, zanik, żółtaczka, śpiączka wątrobowa, a czasami schorzenie prowadzi do zgonu.
Inne objawy, które nie występują zawsze to: osłabienie, bóle głowy i stawów, gorączka, nudności, drętwienie palców rąk i stóp, wypadanie włosów pod pachami i na genitaliach, u mężczyzn – powiększenie sutków.

Jeśli zauważymy któreś z wyżej wymienionych symptomów powinniśmy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Na podstawie przeprowadzonego z nami wywiadu i stwierdzenia kontaktu pacjenta z toksynami, może on stwierdzić rozpoznanie toksycznego uszkodzenia wątroby. Jako pomocnicze przeprowadza się także podstawowe badania laboratoryjne (morfologia krwi obwodowej, badania biochemiczne).

Dokonuje się ponadto badania przeglądowego RTG jamy brzusznej oraz tomografii jamy brzusznej. Biopsja wątroby wskazana jest w bardzo rzadkich sytuacjach, jedynie gdy występują nieswoiste objawy hetatoksyczności obejmujące ziarniaki, nacieki eozynofilne, stłuszczenie drobnowodniczkowe i martwicę centralną.

Kierunek leczenia wybiera lekarz, a terapia zazwyczaj jest dość długotrwała. U większości pacjentów objawy ustępują zaraz po tym, jak odstawione zostaną leki lub inne szkodliwe substancje będące przyczyną schorzenia. Ponowne wprowadzenie leku, który spowodował toksyczne uszkodzenie wątroby może być niebezpieczne, należy zatem unikać takich sytuacji. U niektórych pacjentów choroba ewoluuje w kierunku niewydolności wątroby, co jest już wskazaniem do przeprowadzenia przeszczepu tego organu.

Są jednak sposoby na uniknięcie takich problemów. Profilaktykę warto zacząć od naszej diety. Powinna być ona maksymalnie nieobciążająca wątrobę, a zatem starajmy się spożywać jak najmniej konserwantów, sztucznych dodatków, produktów pochodzenia syntetycznego, spleśniałych, sfermentowanych etc. W miarę możliwości unikajmy także wszelkich innych substancji, które mogłyby wpłynąć negatywnie i w sposób toksyczny na nasz organizm. Ograniczmy zatem spożywanie alkoholu, ograniczmy ilość leków bez recepty i nie przekraczajmy ich dozwolonych dawek.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy toksycznego uszkodzenia wątroby