Wypadanie odbytu i odbytnicy

Przyczyny wypadania odbytu i odbytnicy

Choroba może być nabyta lub wrodzona. Przyczyny wrodzonego wypadania odbytu i odbytnicy nie są dokładnie poznane. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku, bezpośrednim powodem wypadania odbytu i odbytnicy są osłabione mięśnie odpowiedzialne za utrzymywanie odbytnicy we właściwym miejscu, osłabienie mięśni krocza oraz osłabiony zwieracz odbytu.

Do osłabienia mięśni mogą przyczynić się przewlekłe zaparcia oraz biegunki. Do grona bardziej narażonych na pojawienie się schorzenia należą kobiety wielokrotnie rodzące. Zachorowaniu sprzyjają również wcześniejsze operacje chirurgiczne w obrębie odbytu oraz ginekologiczne. Wśród dzieci szczególnie narażeni są mali pacjenci z mukowiscydozą, ponieważ choroba ta objawia się m.in. przewlekłym kaszlem, który jest czynnikiem sprzyjającym wypadaniu odbytu. Ryzyko zachorowania jest również większe u osób z nieleczonymi hemoroidami oraz u pacjentów z chorobami układu nerwowego, np. uszkodzenie kręgosłupa, pacjenci po udarach. Czynnikiem zwiększającym ryzyko zachorowania jest wiek oraz płeć. Im starsze osoby, tym większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia choroby, szczególnie u osób z otępieniem starczym. Kobiety chorują 5-6 razy częściej niż mężczyźni.

Dolegliwości związane z wypadaniem odbytu

Wypadaniu odbytu i odbytnicy towarzyszyć może krwawienie z odbytu. Pacjenci skarżą się również na zwiększoną ilość śluzu. Choroba powoduje również inkontynencję moczu oraz nietrzymanie stolca oraz gazów jelitowych. Pacjenci mają problemy z zaparciami. Wypadanie odbytu powoduje również dolegliwości bólowe, uczucie niepełnego wypróżnienia oraz częstsze uczucie parcia na stolec.

Więcej na temat objawów choroby: Objawy wypadania odbytu i odbytnicy

Leczenie wypadania odbytnicy

U dzieci leczenie głównie polega na zapobieganiu zaparciom wprowadzając właściwą dietę oraz leki zmiękczające stolec. Zwykle choroba sama ustępuje bez interwencji chirurgicznej.

U dorosłych stosuje się różne metody chirurgiczne w zależności czy mamy do czynienia z całkowitym wypadaniem, czy też z całościowym. Istotne są też choroby towarzyszące oraz wiek pacjentów. W leczeniu można stosować następujące metody: Operacja Frykmana i Goldberga, rektopeksja (ufiksowanie odbytnicy), zabieg Ripsteina, zabiegi laparoskopowe, zabieg Delorme?a, wycięcia z użyciem staplera STARR.

Po zabiegu operacyjnym konieczne jest unormowanie rytmu wypróżnień, co zazwyczaj osiąga się poprzez zmianę przyzwyczajeń żywieniowych. Chorzy, którzy mają problem z inkontynencją kału wymagają dodatkowo treningu behawioralnego - Biofeedback trening (polega na nauce świadomego kontrolowania funkcji fizjologicznych i psychicznych poprzez połączenie elementów neuro- i fizjoterapii) lub/i elektrostymulacji (zabieg stymulujący mięśnie z wykorzystaniem prądu).

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy wypadania odbytu i odbytnicy