Zapalenie pęcherzyka żółciowego

Przyczyny zapalenia pęcherzyka żółciowego

Nic dziwnego, że kobiety mają większe skłonności do choroby, ponieważ jednym z jej powodów jest ciąża. Nie równa się jednak ona z główną przyczyną występowania dolegliwości - kamicą żółciową, która w 90-95 % powoduje zapalenie pęcherzyka żółciowego. Do stanu zapalnego dochodzi w momencie, gdy kamień staje się blokadą dla odpływu żółci. Do innych powodów obecności schorzenia zaliczają się: choroby układu pokarmowego, siedzący tryb życia, otyłość i jednocześnie odchudzanie, guzkowe zapalenie tętnic, problemy po dużych zabiegach operacyjnych, po ciężkich urazach, oparzeniach, występowaniu sepsy (rozległe, ogólnoustrojowe zakażenie bakteryjne).

Objawy zapalenia pęcherzyka żółciowego

Ze względu na to, że schorzenie nie należy do tych szybko mijających, niebudzących żadnego lęku i zazwyczaj wymaga hospitalizacji, warto zwracać uwagę na każdy jego symptom. Najbardziej charakterystycznym objawem jest oczywiście ból w prawym nadbrzuszu z promieniowaniem do prawej łopatki. Utrzymuje się on około 6 godzin, czasem - dłużej. Do innych przejawów towarzyszących mu należą: gorączka i dreszcze, przyspieszone tętno i oddech, mdłości, wzdęcia brzucha, zaparcia stolca, niesmak w ustach, brak apetytu, wymioty (przeważnie żółcią) oraz żółtowaty kolor twardówek oczu. Istnieje jednak pewne niebezpieczeństwo: fakt, że nas nic nie boli, nie zawsze kwalifikuje się do tych dobrych optymistycznych prognoz.  Czasem zdarza się, że zapalenie pęcherzyka żółciowego mija praktycznie bezobjawowo; taki utajony przebieg choroby przyczynia się do dużej śmiertelności.

O tym, czy warto, a czy jednak nie, zwracać się do lekarza przy występowaniu powyżej wymienionych objawów, nie może nawet być mowy. Wizyta u specjalisty to natychmiastowa reakcja, która musi pojawić się u każdego. Zanim ?dobiegniemy? do szpitala, możemy przyjąć tabletki przeciwbólowe (paracetamol, metamizol) i rozkurczowe (drotaweryna, papaweryna, hioscyna), żeby się nie męczyć i cierpieć z bólu.

Rozpoznanie zapalenia pęcherzyka żółciowego

Później lepiej będzie, jeśli oddamy kontrolę nad swoim zdrowiem w ręce lekarza. Na podstawie wywiadu z chorym oraz badań USG, cholecystografii doustnej lub dożylnej i badań scyntygraficznych po podaniu kwasu iminooctowego, specjalista będzie w stanie wyznaczyć chorobę i wykluczyć zakażenia inne niż zapalenie pęcherzyka żółciowego. Dopiero wtedy lekarz może przyznaczyć odpowiedni przebieg leczenia, który w wielkim skrócie składa się z dwóch etapów.

Dwa etapy leczenia zapalenia pęcherzyka żółciowego

Pierwszy etap: leczenie zachowawcze polegające na określonej diecie, nawadnianiu organizmu drogą dożylną, zażywaniu leków przeciwbólowych i rozkurczowych oraz  antybiotykoterapii.

Drugi etap: chirurgiczne usunięcia pęcherzyka żółciowego. Ten zabieg musi nastąpić 5 dni po zaobserwowaniu dolegliwości.

Postępowanie po usunięciu pęcherzyka żółciowego

Po interwencji chirurgicznej zawsze następuje tzw. trzeci etap - etap po. On juz nie obejmuje żadnego leczenia i konsultacji u lekarzy, jednak jest nie mniej ważny. Na 2-3 miesiące trzeba zapomnieć o wysiłku fizycznym, skokach, wstrząsach, papierosach czy alkoholu; przydałoby się też unikać chorób gorączkowych innych narządów, sytuacji stresowych i napięcia nerwowego. Dużo uwagi warto poświęcić jedzeniu po operacji. Najlepiej, żeby to była dieta oparta na potrawach ubogotłuszczowych i bogatowęglowodanowych. Mniejsze porcje, częste ich spożycie (5-6 posiłków dziennie) i staranne przeżuwanie są jak najbardziej zalecane.

Całkowite wyleczenie zapalenia pęcherzyka żółciowego polega na jego usunięciu. Zabieg operacyjny nie eliminuje skłonności genetycznej do powstawania złogów. Wniosek: należy ciągle się sobą opiekować; dotyczy to każdego i każdej; w największym stopniu  -  piękniejszej części społeczeństwa oraz osób, które mają predyspozycje genetyczne do występowania choroby.

Autor: Iryna Kukharuk

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zapalenia pęcherzyka żółciowego