Zespół Plummera-Vinsona

Zespół Plummera-Vinsona uważany jest za stan przedrakowy, ponieważ ok. 50% przypadkow przechodzi w stan nowotworowy. Przyczyny tego zespołu chorobowego nie są znane. Przypuszcza się, że ma on podłoże immunologiczne.

Cechy i objawy zespołu Plummera-Vinsona

Chory, oprócz wspomnianej anemii i trudnościami w przełykaniu, zwanymi dysfagią, może cierpieć na achlorchydię (brak kwasu solnego w soku żołądkowym - właśnie to zaburzenie trawienia może być skutkiem rozwoju anemii z niedoboru żelaza) oraz koilonychię (nienaturalny wygląd płytki paznokcia - płytka ulega szerokiemu wewnętrznemu zagłębieniu na kształt łyżeczki, natomiast wolny brzeg paznokcia unosi się do góry. Koilonychia jest  związana z niedoborem żelaza. Paznokcie stają się cienkie i łamliwe. Do chorób towarzyszących temu zespołowi zaliczamy również zapalenia kącików ust. Zespołu  Plummera-Vinsona  objawiać się może również gładkim, bladym językiem oraz pieczeniem języka.

Diagnozowanie zespołu Plummera-Vinsona

Chorzy zgłaszają się do lekarza dopiero, gdy mają problemy z przełykaniem. Przed wystąpieniem tych problemów, choroba może nie mieć żadnych objawów. Aby ustalić przyczynę problemów z połykaniem, przeprowadza się badanie radiologiczne. W uzasadnionym przypadku pobiera się wycinek przełyku do badania histopatologicznego. Badanie to może potwierdzić, że mamy do czynienia z zespołem Plummera-Vinsona.

Jak się leczy zespół Plummera-Vinsona?

W leczeniu pierwszym działaniem jest zwalczenie anemii. Zażywając witaminy i żelazo oraz stosując właściwą dietę, można zatrzymać rozwój niedokrwistości i uporać się z dysfagią. Jeżeli zajdzie taka potrzeba wykonuje się działania mechaniczne w przełyku przy pomocy odpowiedniego narzędzia: rozszerza się przełyk, przecina błonę pierścienia przełyku lub przerywa. Niektóre inne choroby układu pokarmowego mogą zmuszać do zabiegu operacyjnego.